Her zaman toplantı yapmak için oturduğum masada şimdi nihai kararın verilmesi için oturuyorum. Ofisin klimasının sonuna kadar açık olması bile içerisinde bulunduğum harareti bir parça söndüremedi. İçinde bulunduğumu hissettiğim çaresizlik yüzünden mi, üzüntüden mi midemdeki sancılar anlayamadım.

Bu zamana kadar hep benim hazırladığım belgeler önüme uzatıldı. İnsanlarla işe başlamadan önce yaptığım mülakatlardaki gibi samimi olmayı seçmiştim her zaman sıra işten çıkarma, karşılıklı fesih veya istifa işlemine geldiğinde. Bu sefer söz konusu ben olunca ise samimi değildim. Ağlamak istiyordum ama bu profesyonelliğe sığmazdı, etraftaki eşyaları fırlatıp atmak geliyordu içimden ama bu da profesyonelliğe sığmazdı, sığdırılmazdı.

Mesainin sonlarına yaklaşırken toplantıya çağrılmış olmamdan yapacağımız konuşmanın konusunu Devamını Oku